گردشگري مذهبي يكي از اشكال عمده ي گردشگري است كه شامل ديدار از اماكن مذهبي و انجام فرايض ديني و مذهبي است. در ايران اماكن مقدس و بقاع متبركه بسياري وجود دارند كه برخي آنها در نقاط روستايي واقع شده اند و مورد احترام ساكنان هستند. اين اماكن به مثابه كانونهاي زيارتي، در سطح محلى و ناحيه اى گردشگر مى پذيرند و در نتيجه به كمك اين اماكن و با برنامه ريزى، سرمايه گذارى و ايجاد زيرساخت هاى لازم مى توان باعث توسعه ى گردشگری مذهبی شد. هر مكان و فضاي جغرافيايي به منظور رشد و تعالي به برنامه ريزى توسعه نياز دارد بقاع متبرکه موجود در روستاههای شهرستان مشهد خارج از این مقوله نبوده و با توجه به اهمیت مذهبی که دارند، نياز مبرمى به برنامه ريزى توسعه دارند. روش تحقیق بکار گرفته شده توصیفی- تحلیلی است و جامعه آماری تحقیق با توجه به محدوده مورد مطالعه شامل 11بقعه از 14 بقعه که در روستاهای شهرستان واقع شده اند . جمع آوری اطلاعات اسنادی با استفاده از نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن و استفاده از اطلاعات اخذ شده از اداره های سازمان اوقاف و امور خیریه خراسان رضوی بوده است، جهت تجزيه و تحليل داده ها در نرم افزارSPSS از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شده و همچنین برای نمایش توزیع فضایی روستاهای که بقاع متبرکه در آنها واقع اند روی نقشه از نرم افزار GIS استفاده گردیده است. نتایج تحقیق بيانگر این است که میزان همبستگی بین امکانات بقاع متبرکه با تعداد زائران و درآمد بقاع به ترتیب 0.667 بامیزان معناداری 0.015 ، 0.709 بامیزان معناداری 0.025 می باشد که معنادار می باشد وقابلیت تعمیم دارد و همچنین رابطه موجود بین تعداد زائران با امکانات بقاع و درآمدشان رابطه ای مستقیم می باشد و چون میزان معناداری بدست آمده از این رابطه که برابر با .025 و 0.003 می باشد کمتر از میزان معناداری 0.05 می باشد این رابطه نیز معنادار و قابل تعمیم می باشد.