در حال حاضر صنعت اکوتوريسم به عنوان یکی از صنايع مهم برای نيل به توسعه پايدار محسوب می شود. متأسفانه در کشور ايران با وجود پتانسيل های بسياری جهت توسعه گردشگری، اين توانايی ها به خوبی شناسايی نشده و از آنها برای توسعه گردشگری کشور استفاده نگرديده است. با توجه به اينکه در کشور ايران آثار ارزشمند تاريخی و فرهنگی وجود دارد، در کنار اين آثار، منابع طبيعت گردی همانند سواحل درياها، درياچه ها،کوهها، تالابها و . . . امکانات و فرصت مناسبی را برای توسعه پايدار اجتماعات محلی بر پايه (گردشگری)پديد خواهد خواهد آورد.، چنانچه اين فرصت ها به درستی و به شکل مناسب بهره برداری گردد علاوه بر امکان بهبود وضعيت اقتصادی اجتماعات محلی، توليد شغل و درآمد، ارتقاء سطح زندگی، کاهش مهاجرت، می تواند منجر به افزايش حساسيت های زيست محيطی و حفاظت بيشتر از اين ميراث های طبيعی گردد. مهاباد در استان آذربايجان غربی جزء شهرهای دارای ميراث ارزشمند طبيعت گردی همانند چشم اندازهای منحصربفرد تالابهاست که از جهت توسعه پايدار گردشگری مورد مطالعه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف تبيين الگوی مناسب جهت توسعه پايدار گردشگری در تالابها با استفاده از روش تحليلی و توصيفی می باشد، که داده های مورد نياز به صورت اسنادی و پيمايشی تهيه گرديده است. برای تعيين ضريب اهميت شاخص های نظری توسعه پايدار با استفاده از نرم افزارSPSS از تحليل خوشه ای سلسله مراتبی بهره گيری شد است، و در نهايت پيشنهاداتی جهت توسعه گردشگری در تالابها شده است.