امروزه توسعه گردشگری در تمامی عرصه ها،چه در سطح ملی و منطقه ای و چه در سطح بین المللی مورد توجه برنامه ریزان دولتی و شرکت ها ی خصوصی قرار گرفته است.بسیاری از کشورها به صورت فزاینده ای به این حقیقت پی برده اند که برای بهبود وضعیت اقتصادی خود باید ابتکار عمل به خرج دهند و در صدد یافتن راه های تازه ای بر آیند. آگاهی جوامع از این که گردشگری منبع درآمدی ارزی بسیار مناسب و قابل ملاحظه ای در اختیار اقتصاد یک کشور قرار می دهد.باعث شده است که گردشگری مفهومی بسیار گسترده ،در ابعاد مختلف اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی پیدا کند و به عنوان یک صنعت تلقی شود.بسیاری از کشور ها این صنعت نو پا را به عنوان منبع اصلی درآمد ، اشتغال،رشد بخش خصوصی و توسعه ی ساختار زیر بنایی می دانند.اگر چه در مناطق مختلف،شرایط متفاوت است. گردشگری همواره عامل مهمی برای توسعه اقتصادی به حساب می آید.صنعت گردشگری برای کشور ما و بسیاری از کشور هایی که هنوز تجربه کافی در توسعه این بخش عمده اقتصادی به دست نیاورده اند فعالیت جدیدی است. به دلیل اینکه این صنعت هنوز نو پا است،نمونه ایی از بعضی تاثیرات نامطلوب و مضر توسعه اتفاقی و بدون برنامه آن در برخی نقاط مشهود است.مانند تخریب های جبران ناپذیری که به طبیعت وارد شده و یا پیامد های منفی که بر ارزش های فرهنگی برخی جوامع داشته است.نگرانی توجیه ناپذیری از احتمال آثار منفی گردشگری وجود دارد که ایجاد تعادل بین سواد آموزی بهینه صنعت گردشگری و پیش گیری از مشکلات حاد ناشی از آن را بر مبنای یک روش برنامه ریزی و کنترل شده، ایجاب می کند. همچنین برنامه ریزی منطقی، جامع و بلند مدت برای توسعه گردشگری در یک کشور باید با توجه به دیگر برنامه های توسعه اقتصادی آن انجام گیرد. روش مورد استفاده در این مقاله اسنادی بوده است .مقاله حاضر به بررسی نقش صنعت گردشکری در ایجاد توسعه اقتصادی می پردازد.