امروزه، گردشگري به عنوان بزرگ ترين صنعت خدماتي دنيا، نقش و جايگاه ويژه اي در توسعه مناطق روستایی دارد. هنگامي كه ابعاد و زمينه هاي مرتبط با گردشگري به خوبي شناخته شود، اين وضعيت نمود بيشتر و عيني تري پيدا خواهد كرد. گردشگری روستایی بخشی از بازار گردشگری و مبنی بر اشتغال و درآمد بوده و می توان آن را ابزار مهمی برای توسعه اقتصادی- اجتماعی و اکولوژیکی جوامع روستایی قلمداد کرد. در پژوهش حاضر به بررسی جایگاه گردشگری و آثار آن در توسعه مناطق روستایی، با تأکید بر روستای پالنگان پرداخته شده است. براي بررسی قابلیت های منطقه از نقشه هاي زمين شناسي، توپوگرافي و داده هاي ميداني و اطلاعات پرشس نامه اي استفاده شده و ميزان قابليت های گردشگری منطقه ي مورد مطالعه بر اساس روش رينارد مورد ارزيابي قرار گرفته و رتبه بندي شده اند. بر اساس اين روش سه ارزش علمي، افزوده و تركيبي وجود دارد. نتايج تحقيق نشان داد، كه ارزش علمي، افزوده و تركيبي به ترتيب امتيازهاي 72/0، 59/0 و 57/0 داراي بيشترين و كمترين اهميت است. در مجموع توجه به گردشگری روستایی به عنوان یکی از راهکارهای تحقق توسعه پایدار به ویژه در جوامع روستایی از طریق افزایش توان اقتصادی از یک طرف و حفظ محیط زیست روستا از طرف دیگر، اگر در محافل علمی و برنامه ریزی مطرح شود جایگاه خود را پیدا کرده و به شکل دهی جوامع روستایی کمک می نماید.