جاذبه ها و توان هاي گردشگري از سرمایه هاي منحصر به فرد هر کشور بشمار می رود که هدایت و توسعه صنعت گردشگري در شناسایی، طبقه بندي و برنامه ریزي براي آن جهت جذب گردشگران، داراي اهمیت بالایی می باشد. در همین راستا طبيعت گردي از مهم ترين رويكردهاي اقتصاد گردشگري در جهت بهره وري بهينه و پايدار از منابع طبيعي و زيست بوم بشمار مي رود. البته يکي از عوامل مؤثر بر زندگي، سلامتي و آسايش انسان خصوصاً عواملي که بايد در بحث گردشگری، خاصه اکوتوریسم پایدار مدنظر قرار گيرد، شرايط اقليمي مي باشد. لذا در این پژوهش به منظور ارزیابی توان های اکوتوریستی بر اساس شرایط اقلیمی در ایستگاه نهاوند با بکارگیری سه روش دمای معادل فیزیولوژیک (PET)، متوسط نظر سنجی پیش بینی (PMV) و دماي مؤثر استاندارد (SET)، از عناصر اقلیمی متوسط دمای خشک، رطوبت نسبی، سرعت باد، فشار بخار آب و میزان ابرناکی ایستگاه همدید نهاوند طی دوره آماری 14 ساله (1996 تا 2009) استفاده شده است. در واقع هدف از این پژوهش شناخت شرایط زمانی اقلیم گردشگری و تأثیرگذاری هر یک از عناصر اقلیمی بر روی ساختار فیزیولوژیک انسان در هر یک از ماه های سال می باشد. نتایج این بررسی نشان داد که شرایط مطلوب اقلیمی در دوره ی کوتاهی از سال مهیاست؛ به طوریکه بر اساس روش PET تنها ماه می (اردیبهشت) و بر اساس روش SET و PMV ماه می (اردیبهشت) و سپتامبر (شهریور) با عدم تنش در محدوده آسایش اقلیمی قرار گرفته، که در این شرایط انسان با پوشش معمولي احساس راحتي مي كند.