در حال حاضر، اقتصاد گردشگري به يكي از اركان اصلي تجارت جهان تبديل شده است. علاوه بر اين، بسياري از سياست‌گزاران و برنامه‌ريزان توسعه، از اين صنعت به عنوان ركن اصلي توسعه پايدار ياد مي‌كنند. در اين راستا، گردشگري روستايي به عنوان يكي از مردمي‌ترين اشكال گردشگري، جزیي از اين صنعت محسوب مي‌شود و مي‌تواند با برنامه‌ريزي مناسب، موجب رشد اقتصادي، تنوع فعاليت‌ها، اشتغال‌زایی، درآمدزايي و توسعه پايدار روستايي شود. همچنين برنامه‌ريزي در راستاي توسعه گردشگري روستايي مي‌تواند منافع اقتصادي به همراه داشته باشد. گردشگري روستايي نقش عمده‌اي در توانمندسازي مردم محلي و تنوع‌بخشي به رشد اقتصادي را ايفا مي‌كند. اين فعاليت در دنياي امروز يكي از بخش‌هاي مهم فعاليت‌هاي اقتصادي محسوب مي‌شود. در اين ميان، گردشگري روستايي به عنوان راهبردي براي توسعه روستايي با چالش‌هايي مواجه است. در این پژوهش سعی بر این است که با بررسی یافته‌های تحقیقاتی موجود، چالش‌ها و موانع توسعه گردشگری روستایی را شناخته و گامی جهت گسترش این صنعت برداریم. زیرا اولین قدم جهت توسعه گردشگری روستایی، شناخت موانع و محدودیت‌ها در این مسیر می‌باشد. نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که موانع موجود را می‌توان در چند گروه تقسیم‌بندی نمود: موانع سازمانی، موانع اقتصادی، موانع فرهنگی، موانع مردی، موانع اجتماعی، موانع رفاهی، موانع ارتباطی. در انتها نیز راهکارها و پیشنهاداتی جهت رفع موانع و محددودیت‌های موجود ارائه شده است.