امروزه صنعت گردشگری در تمام کشورهای دنیا جایگاه خاصی در اشتغال‌ و درآمدزایی پیدا نموده است، و در هر کشور با توجه به پتانسیل‌های گوناگون طبیعی و یا انسان‌ساخت از این صنعت بهره‌برداری می‌نمایند و از این نظر مناطق روستایی و جوامع کوچک به مراتب پتانسل‌های قوی‌تر و غنی‌تری دارند. کشور ما نیز از این نقطه‌نظر دارای توان بالایی می‌باشد که با برنامه‌ریزی صحیح، در توسعه مناطق روستایی نقش بسزایی می‌تواندایفاء کند. پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی- تحلیلی و به روش مطالعات کتابخانه‌ای و اسنادی انجام پذیرفته است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که ایران از نظر منابع طبیعی و فرهنگی پتانسیل بالایی برای توسعه صنعت گردشگری دارد ولی با این وجود دارای محدودیت‌هایی از جمله نداشتن برنامه‌ریزی مناسب، محدودیت‌های دسترسی به مناطق بکر روستایی، کمبود سرمایه‌گذاری و . . . می‌باشد. برای گذر از این چالش‌ها، با مدیریت روستایی کارآمد همراه با مشارکت مردم محلی؛ و بخشی با حمایت نهادهای دولتی و سازمان‌های غیر دولتی(NGOها) و سرمایه‌گذاری بخش خصوصی می توان به این مهم دست یافت.