هدف توسعه پایدار گردشگری روستایی، ایجاد تعادل و پایداری در بهره مندی از پتانسیل های گردشگری روستاها و متعهد بودن به حفظ این پتانسیل ها بعنوان میراث جمعی بشریت به منظور گسترش امکانات، بهبود شرایط و کیفیت زندگی نسل کنونی و نسل های آتی اقشار آسیب پذیر روستایی است. بدین منظور برای تحقق توسعه پایدار گردشگری در روستاهای واقع در مناطق بیابانی مانند روستای تاریخی شواز، علاوه بر شناخت کامل و جامع موجودیت روستاها، بررسی پتانسیل های آنها نیز ضروری است. برای تبیین پژوهش حاضر، ضمن شناخت پتانسیل های گردشگری در روستای شواز از لحاظ محیط طبیعی، میراث تاریخی و الگوهای فرهنگی با درنظر گرفتن عوامل تاثیرگذار در گردشگری منطقه، به شیوه ی تجزیه و تحلیل SWOT نگاهی کاربردی به گردشگری داشته است. نتایج حاصل از تحقیق بیانگر برتری نقاط قوت بر نقاط ضعف و برتری فرصت ها بر تهدیدها است و راهبرد نهایی پیشنهادی هم سو با توسعه پایدار گردشگری در روستای شواز، راهبرد (SO) است. مهمترین راهبردهایی که از ترکیب عوامل قوت و فرصت با بالاترین ضرایب نهایی بدست آمده اند عبارتند از: افزایش امکانات همه جانبه در جهت توسعه توریسم فرهنگی مذهبی(مراسم تاسوعا-عاشورا)،اعمال ضوابط و مقررات حفاظت از پتانسیل های تاریخی و فرهنگی و محیط زیست در روستا به عنوان عاملی در توسعه اقتصادی.