در دنیای امروز صنعت گردشگری به عنوان یکی از مهمترین صنایع جهان که نقش عمده‌ای در بهبود وضعیت اقتصادی کشورها و توسعه اقتصادی آنها دارد، مورد توجه کارشناسان، دانشمندان، مدیران و برنامه ریزان اقتصادی کشورهای مختلف قرار گرفته است. امروزه دور افتاده ترین کشورها به درآمدهای حاصل از گردشگری می‌اندیشند و خود را برای ورود به این عرصه آماده می‌کنند.
گردشگری کشاورزی، یکی از اجزای مهم صنعت گردشگری است که با توجه به اهمیت کشاورزی و محصولات تولیدی آن، توسعه گردشگری کشاورزی تأثیرات مثبتی در بخش اقتصاد روستاها و اقتصاد کلان کشور خواهد داشت، چرا که کشاورزی از جمله فعالیتهای غالب روستاها است و نقش مهمی در توسعه ملی دارد. یکی از راههای حمایت از این بخش مهم، توسعه گردشگری کشاورزی با تأکید بر افزایش تولید و استفاده از روشهای جدید کشاورزی در روستاها است.
از آنجا که گردشگری کشاورزی یکی از فرصتهای شکل گیری توسعه پایدار در روستاهاست، می‌تواند باعث افزایش درآمد روستاییان، ادامه فعالیت کشاورزی و رسیدن به پایداری در تولید محصولات کشاورزی، ایجاد تنوع اقتصاد محلی شده و با ایجاد فرصتی راهبردی با ایجاد فرصتهای شغلی مولّد مبتنی بر قابلیتهای موجود در روستا، موجب افزایش سطح رفاه، استانداردهای زندگی، درآمد و امنیت در روستا گردد.
از آنجا که نواحی روستایی بسیاری در کشور وجود دارد که دچار رکود اقتصادی بوده و مهاجر فرستی بالایی دارند و علاوه بر آن از قابلیت گردشگر پذیری نیز برخوردارند، ضروری می‌سازد تا این نواحی در تلفیق کارکرد کشاورزی و گردشگری و تنوع بخشی به اقتصاد روستایی پتانسیل سنجی شوند و راهکارهای لازم برای شکل گیری جریان گردشگری در این نواحی به اجرا گذارده شود.
روش تحقیق در این مقاله از نوع توصیفی – تحلیلی و با تکیه بر مطالعات اسنادی است.تحلیل نتایج تحقیق نشان می‌دهد که در کشور ایران تاکنون از گردشگری کشاورزی به عنوان یک وسیله جهت رفع مشکلات روستائیان و حفاظت از محیط زیست استفاده مطلوبی نشده است و تنها معدودی از روستاها مانند ماسوله در گیلان، ابیانه در کاشان و کندوان در آذربایجان در طول سالهای اخیر مقصد گردشگران بوده است.