مدیران و برنامه‌ریزان گردشگری معتقدند، جامعه ميزبان براي رشد و توسعه گردشگري ظرفيت معيني دارد و رشد فراتر از حد ظرفيت آن، منجر به بروز پيامدهاي اجتماعي و زيست محيطي خواهد شد و پس از مدتي كاهش منافع سرمايه گذاري هاي گردشگري را درپي خواهد داشت. تعيين آستانه تحمل حوزه مقصد از دو بعد جامعه ميزبان و ميهمان گردشگران صورت مي‌گيرد. هدف اين تحقيق ارزیابی و تعيين آستانه تحمل حوزه گردشگري روستاهای شهرستان چالوس مي‌باشد. روش تحقيق، پيمايشي زمينه‌يابي و اكتشافي، توصيفي، تحليلي می‌باشد ابزار اصلی این تحقیق پرسشنامه می‌باشد. روایی پرسشنامه توسط متخصصین امر مورد تأئید قرار گرفت و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ مورد سنجش قرار گرفت و از ضریب اطمینانی قابل قبول برخوردار بود(85/0) و جمع‌آوری داده‌ها به وسیله نرم‌افزار Spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد، از بعد جامعه ميزبان در رابطه با نوع گردشگران خود ظرفيت تحمل متفاوتي دارد. به طوري كه با توجه به عملكرد گردشگران خانه دوم، ظرفيت تحمل حوزه به آستانه خود رسيده است اما در رابطه با گردشگران با اقامت حداقل يك شب گردشگران اقامتي اشباع آستانه ظرفيت تحمل مورد تاييد نمي‌با شد. همچنين از بعد جامعه ميزبان، وضعيت ظرفيت تحمل، تحت تاثير نگرش مردم نسبت به نوع گردشگران موثرتر به لحاظ اقتصادي، نوع گردشگران مطلوب به لحاظ عملكردي ميزان تاثير گذاري بر محيط، ميزان وابستگي اقتصاد حوزه به گردشگري، آينده اقتصادي حوزه تحت تاثير گردشگري، منافع شخصي افراد از گردشگري و ميزان آگاهي و حساسيت مردم نسبت به مسايل محيطي حوزه، مي باشد.