در سال های اخیر(2010-200) ملاحظات اکولوژیکی و زیست محیطی موجب گردید تا اکوتوریسم به عنوان سازگارترین نوع توریسم بیش از سایر اشکال توریسم مورد توجه قرار گیرد. در واقع این نوع توریسم جهت ارتقای پیشرفت اقتصادی هر کشور، مردم بومی منطقه و حفظ ارزش های طبیعی و فرهنگی مناطق توریسم مناسب تشخیص داده شده است. این در حالی است که شهرستان فیروزآباد به دلیل موقعیت جغرافیایی خود، دارای پتانسیل های فراوان اکوتوریسم می باشد که تاکنون استفاده بهینه و پایدار از این فرصت نشده است. هدف از این پژوهش بررسی توان های اکوتوریستی منطقه و برنامه ریزی آنها در راستای توسعه پایدار به طوری که منجر به توسعه در سطوح ملی و منطقه ای شود. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و با استفاده از مدل راهبردی(swot) به شناسایی نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدها به منظور ارائه راهکار در جهت توسعه اکوتوریسم پرداخته شد. نتایج تحقیق نشان می دهد: 1) اشتغال زایی و ایجاد درآمد پایدار برای جامعه محلی با امتیاز وزنی 45/ ؛ 2) تبلیغات منفی علیه ایران از سوی کشورهای بیگانه با امتیاز وزنی 32/ ؛ 3) دارا بودن آثار تاریخی- فرهنگی غنی در منطقه با امتیاز وزنی 32/ ؛ 4) نامناسب بودن زیرساختها و خدمات زیربنایی توسعه توریسم مانند: جاده ها، مراکز خدمات رسان اقامتی- رفاهی و پذیرایی با امتیاز وزنی 40/ به ترتیب از مهمترین فرصت ها، تهدیدها، نقاط قوت و ضعف در توسعه اکوتوریسم منطقه به شمار می آیند. در همین راستا، 1) زمینه سازی و بهره برداری از انگیزه مشارکت های مردمی به عنوان عاملی مهم در توسعه اکوتوریسم؛ 2) ایجاد مراکز بازاریابی مربوط به بخش توریسم و اکوتوریسم در سطوح مختلف؛ 3) ایجاد مرکز آموزش راهنمایان محلی با توسعه اکوتوریسم؛ 4) جلب مشاركت هاي مردمي در ترويج، حفاظت و بهره مندي پايدار از منابع طبيعي و تاريخي– فرهنگي گردشگري منطقه و جلوگيري از تخريب هاي زيست محيطي و تاريخي- فرهنگي آن، به ترتیب از مهتمرین راهبردهای رقابتي/ تهاجمي(SO)؛ تنوع (ST)؛ بازنگري (WO)؛ و راهبردهاي تدافعي (WT) محسوب می گردد.