احترام به محیطزیست وحفظ آن یك فرهنگ است و فرهنگ نیز آگاهی از شخصیت خود، به عنوان یك موجود متفكر و آگاهی او از روابطش با دیگران و محیط طبیعی است. از این رو مراقبت از محیطزیست بخش لازم یك سیاست فرهنگی است و اقتضا دارد بهترین روشهای آموزشی برای آن به كار گرفته شود تا بهره برداری اصولی و معقول از منابع و داده های طبیعی صورت گیرد. این تحقیق، پژوهشی میدانی و توصیفی با هدف بررسی آگاهی محیط زیستی شهروندان شیراز نسبت به اکوتوریسم و طبیعت گردی می باشد. نمونه برداری به صورت تصادفی- سیستماتیک بوسیله پرسشنامه، مشتمل بر 28 پرسش در مناطق مختلف شهر شیراز صورت گرفت. داده ها با نرم افزارهای SPss و EXCEL مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها بیانگر لزوم آموزش های محیطزیستی در جامعه و ارتقای میزان اطلاع رسانی و آگاهی محیط زیستی است. جامعه آماری، فعالیت و کارکرد بیشتر سازمان-های محیط زیست و جهانگردی و گردشگری را عامل افزایش آگاهی های محیط زیستی نسبت به اکوتوریسم می داند. اکثر افراد در این بررسی اهمیت به محیط زیست و میزان توجه به حفظ آن از سوی افراد بومی و گردشگران را متوسط دانسته اند که می توان با آموزش گردشگران در جهت آگاهی محیط زیستی و تشویق آن ها برای انجام رفتار های مناسب اثرات منفی را در مناطق طبیعی کاهش داد. علت مشکلات در زمینه اکوتوریسم را می توان نو پا بودن مفاهیم محیط زیستی و کمبود آگاهی محیط زیستی افراد دانست. تحقیق حاضر ضمن تشریح نتایج حاصله به ارائه پیشنهاداتی در افزایش آگاهی های محیط زیستی می پردازد.