روند فزاینده توسعه شهري در قرن بیستم با گسترش سطح ساخت و ساز ها و کاهش ظرفیت های طبیعی شهری سبب كاهش كيفيت محيطي شده است. هم چنين كمبود فضاهاي طبيعي در پيرامون شهر براي بهره برداري تفريحي و تفرجي از جمله چالش هاي دوران اخير است. رود- دره هاي شهري يكي از عوامل مهم در شكل گيري تحولات ساختاري و عملكردي شهرها به شمار مي روند. در اين كريدورهاي طبيعي، علاوه بر جريان دايمي يا فصلي آب، شرایط تنوع زیستی، ارز شهاي بصري و طبيعي و نيز در كنار آن الگوي فعاليتي /عملكردي متفاوتي (در قالب عملكردهاي تفريحي - توريستي) وجود دارد. در نظريات معطوف به توسعه پايدار شهري، بهره گيري مناسب از اين نواحي در چارچوب تدوين طرح هاي مناطق حساس و حياتي شهري در دستور كار نهادهاي مسئول شهري قرار گرفته است. ساختار هاي طبيعي به خصوص رود دره هاي موجود در كالبد شهر تهران با توجه به نياز ارتباط شهروندان با طبيعت و نقش اين ساختار ها در بهبود كيفيت شهر و ارتقا ارزش هاي اكولوژيكي، زيبايي شناختي و اجتماعي اهميت ويژه اي دارند. در این راستا، اهداف این پژوهش ارائه الگویی برای احیای ساختار کالبدی و هویت فرهنگی اجتماعی رود دره های درون شهری بر اساس اهداف طراحی محیطی و اکولوژیک به منظور ارتقای فرصت های گردشگری می باشد. با استفاده از روش تحلیلی توصیفی، مطالعات نظری و کتابخانه ای، چارچوب مفهومی شامل راهکار های برنامه ریزی و طراحی محیط و منظر به منظور گردشگری پایدار ارائه شده است.