درسال های اخیر ، گردشگری به عنوان یکی از راه های از بین بردن فقر روستایی ، در تحقیقات و پژوهش های مکتوب در مورد توسعه روستایی وارد شده و توجه روز افزونی را کسب کرده است.توسعه گردشگری پایدار به عنوان یکی از استراتژی های معیشتی روستایی مزایای بسیاری دارد. به تازگی در الگوی جدیدی به نام چارچوب معیشت پایدار برای صنعت گردشگری تلاش شده است و فرصتی را برای بررسی ابعاد جدید در پیوند با نقش و تاثیرات گردشگری به عنوان استراتژی معیشتی در توسعه روستایی فراهم می آورد.صنعت گردشگری به عنوان ابزاری جهت توسعه اقتصادی و اجتماعی و محیطی و یکی از مهمترین مشاغل مدرن در مناطق روستایی تجسم یافته است که با تاثیر گذاری در سه بعد پایداری اقتصادی ، اجتماعی و محیطی ضمن مشارکت جامعه محلی در توسعه اقتصاد ملی با پتانسیل حفظ و حمایت از منابع طبیعی و محیط زیست باعث پایداری محیطی می شود. و در بعد اقتصادی ، گامی جهت کاهش فقر با توسعه مراکز اشتغال کوچک ، افزایش و تغییر شکل منابع در معرض خطربه سمت منابع پر بازده و همراه با سودمندی و توزیع درآمد برمی دارد و در بعد اجتماعی نیز باعث کار آفرینی و جلوگیری از مهاجرت ، ارتباطات بیشتر روستاییان باسایر جوامع و فرهنگ های متنوع و شناساندن هویت محلی و رفاه و نهایتا" ایجاد توسعه پایدار روستایی می گردد. هدف از توسعه پایدار روستایی گسترش امکانات و بهبود شرایط زندگی نسل کنونی و نسل های آتی اقشار آسیب پذیر روستایی است. در این تحقیق نیز با توجه به اهمیت موضوع ، سعی شده است که ضمن تعریف مفاهیم توریسم روستایی و توسعه پایدار به بررسی نقش گردشگری روستایی به عنوان معیشت پایدار پرداخته شود. این تحقیق از طریق مطالعه اسناد و منابع کتابخانه ای انجام گرفته است.