گردشگري همواره به مثابه زمينه اي براي گذران اوقات فراغت، سياستي براي ايجاد تعادل منطقه اي و بستري براي شكوفايي مناطق كمتر توسعه يافته مورد توجه برنامه ريزان قرار گرفته است.در این راستا گردشگري روستايي به منزله يك بخش از بازار و يكي از مردمي ترين گردشگري ها، مورد توجه بسياري از گردشگران قرار گرفته است. اين گونه از گردشگري به عنوان يك مقصد ويژگي خاص خود را دارد و روز به روز گسترش می یابد و بازديدكنندگان فراواني را به سمت خود مي كشاند. توسعه گردشگري اقتصادهاي ملي و محلي را شكوفا مي سازد، در سطح بين المللي با انتقال ثروت از كشورهاي غني به كشورهاي فقير ،در اقتصاد جهاني توازن ايجاد مي نمايد، در سطح محلي و منطقه اي با ايجاد اشتغال در مناطق گردشگري سطح زندگي مردم را ارتقا مي بخشدوبه توسعه پايدار كمك مي نمايد. در پژوهش پيش¬رو تلاش است که ضمن بيان اصول و مفاهيم گردشگری روستايی و ارتباط تنگاتنگ آن با موضوع توسعه¬ي روستايی با تکيه بر مطالعات کتابخانه¬ای و تحليلِ ادراکی، به معرفی جذابيتها و پتانسيل های طبيعی – تاريخی گردشگری در روستاهای استان زنجان پرداخته شود. فضاهاي روستايي استان زنجان به لحاظ ويژگي هاي جغرافيايي، فرهنگي و تمدني پتانسيل هاي جذب گردشگر را دارا مي باشد: ازجمله در حوزه جغرافيا داراي پديده هاي طبيعي متنوع مانند كوه، دشت، جنگل و رودخانه مي باشد كه در چهار فصل متفاوت آب و هواي متفاوتي دارد و هر كدام از فصول در اين مناطق همخوان با اهداف گوناگون گردشگري است. همچنين زيست گاه هاي متعدد حيواني در منطقه كه اغلب تحت كنترل اداره محيط زيست قرار دارند از تنوع حيواني بسيار مطلوبي برخوردار است كه مي تواند در فصل شكار ،گردشگران بسياري را به منطقه بكشاند كه از قبل آن مبالغ ارزي قابل توجهي عايد متوليان امر گردشگري مي شود .به لحاظ پوشش گياهي نيز وجود جنگل ها و مراتع در مناطق مختلف استان از جمله منطقه ي طارم، استان را از جايگاه مطلوبي برخوردار كرده است. بنابراين مناطق روستايي اين توانمندي را دارند تا با شناسايي و ارزيابي جايگاه توريسم و شناسايي نقاط ضعف و قوت توريسم روستايي از دل تهديدهاي موجود فرصت هايي را فراهم كند كه موجب توسعه روستايي پايدار و برخورداري نسلهاي آينده روستايي از معيشت پايدار گردد.