در اين تحقيق به بررسي رابطه بين محافظه كاري در حسابداري و ريسك ورشكستگي پرداخته ميشود.محافظه كاري باعث افزايش پول نقد و اموال شده و ورشكستگي در هنگام كمبود پول نقد بوجود مي آيد كه شركت قادر به پرداخت بدهيهاي خود نمي باشد. بنابريان تئوري حسابداري حاكي از وجود رابطه بين اين دو مقوله (پول نقد و ورشكستگي) است. محافظه كاري در حسابداري به معناي شناخت به موقع تر اخبار بد نسبت به اخبار خوب مربوط به سود مي باشد. در اين تحقيق از طبقه بندي محافظه كاري مشروط و غيرمشروط و مدل زاوگين استفاده مي شود. محافظه كاري مشروط، از محافظه كاري غيرمشروط كه شامل ارزش دفتري خالص داراييهاي كمتر از حد واقعي تعيين شده و هزينه كردن بلادرنگ اغلب دارايي هاي نامشهود مي باشد، مجزا است. نمونه تحقيق شامل شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله زماني سالهاي 1382 تا 1392 مي باشد. نتيجه اين پژوهش وجود رابطه معنادار بين ورشكستگي و محافظه كاري را به اثبات مي رساند و عمليات شركتها شامل اعمال حسابداري محافظه كارانه جهت كاهش ورشكستگي است.