هدف اصلي اين پژوهش بررسي تأثیر چسیندگی هزینه بر ظرفیت مازاد وام گیری است. در این پژوهش چسبندگی هزینه با استفاده از مدل آندرسون و همكارانش (2003) مورد ارزیابی قرار گرفت و براي سنجش ظرفیت مازاد وام گیری از مدل فرانک و گویال (2009) استفاده شده است. جهت انجام اين پژوهش نمونه اي مشتمل بر 81 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سال هاي 1388-1394 با روش حذف سیستماتیک انتخاب گرديده است. براي برآورد مدل آماري پژوهش نيز روش رگرسيون لجستیک به دلیل دو وجهی بودن متغیر وابسته مورد استفاده قرار گرفته است. نتايج پژوهش حاضر نشان مي دهد چسبندگی هزینه، چسبندگی بهای تمام شده کالای فروش رفته و چسبندگی هزینه های عمومی و اداری و فروش بر ظرفیت مازاد وام گیری تأثیر مثبت و معناداری دارد که با افزایش چسبندگی هزینه، چسبندگی بهای تمام شده کالای فروش رفته و چسبندگی هزینه های عمومی و اداری و فروش، ظرفیت مازاد وام گیری توسط مدیریت یک درصد بیشتر می شود که با نتایج پژوهش بالکریشان و لابرو (2011) همخوانی دارد.