رقابتي بودن بازار، اثربخشي و ايجاد فرهنگ مؤثر حاكميتي را تسهيل مي كند. اين امر از طريق افزايش كارايي مديران، افزايش شفافيت در تصميم گيري، ارتقاي سطح پاسخگويي مديران، كاهش ريسك ناشي از تصميمات نادرست سرمايه گذاري و واقعي شدن قيمت هاي موجود در بازار مي تواند صورت بگيرد.(بینر و همکاران،2011) همچنين، رقابتي بودن بازار محصول مي تواند عدم تقارن اطلاعاتي بين مديران و ذينفعان شركت را كاهش دهد. افزون بر اين در حالتي كه شركت در يك بازار رقابتي مشغول به فعاليت مي باشد، مديران امنيت شغلي خود را بيشتر در معرض خطر مي بينند و بايد كارايي خود را بالاتر ببرند زيرا سهامداران و ذينفعان به دليل وجود رقابت، كمتر از قبل مي توانند اشتباهات و ناكارآمدي مديران را بپذيرند.(بهات و همکاران،2006)
رقابت دربازار محصول يک سازوکار بالقوه در اطمينان يافتن از اعمال مناسب فرآيند حاکميت شرکتي درون سازماني است، چراکه بر انگيزه هاي مديران و در نتيجه کارآيي شرکت موثر است (لا ، 2009). از طرفی سود سهام می تواند جانشینی براي معیارهاي انضباطی نظیر قوانین و مقررات یا نیروهاي کنترلی رقابت در بازار باشد. از این رو، مدیران موجود در بازارهاي با رقابت کمتر ، سود سهام می پردازند تا هزینه هاي نمایندگی بالقوه اي را که به علت نبود فشار رقابتی از جانب بازار محصول، ایجاد شده است، کاهش دهند و همچنین، این مدیران از پرداخت سود سهام به عنوان جانشین مکانیزم هاي انضباطی خارجی براي ایجاد اعتبار در بازار سرمایه به منظور دستیابی به شرایط مناسبتري براي افزایش سرمایه استفاده می کنند (آلن و گاله ، 2000).