حفظ نقدینگی کافی به منظور پرداخت به موقع حقوق و دستمزد، حسابهای پرداختنی، خرید مواد اولیه و قطعات و سایر تعهدات از اهداف غالب واحدهای تجاری است، به‌‌گونه‌‌ای‌‌ که اگر یک واحد تجاری نتواند به موقع از عهده تعهدات خود برآید، درمانده تلقی می‌شود و ممکن است از چرخه رقابت خارج شود. همچنین مقادیر زیاد سرمایه در گردش معایب خاص خود که مهمترین آن هزینه از دست رفته می‌باشد، را دارد. لذا با توجه به اهمیت بسیار زیاد این امر، تحقیق حاضر به مطالعه و بررسی عوامل مؤثر بر میزان سرمایه‌‌در‌‌گردش شرکت‌‌های خودروسازی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با رویکرد اقتصادسنجی پرداخته ‌‌است تا برای برنامه‌ریزی و بهینه‌سازی آتی مقدار سرمایه‌ در گردش شرکت، تابع هدف مقدار سرمایه‌ در گردش به صورت عملی برآورد شده باشد.
این بررسی برای دو شرکت ایران خوردرو و سایپا در بازه زمانی سال‌‌های 1386 تا 1394 با داده‌های کلان اقتصادی به عنوان متغیرهای برون‌زا، نسبت‌های مالی به عنوان نمایشی از اقلام ترازنامه و متغیرهای درون زا انجام گرفته‌‌ است. اجرای این پژوهش از نرم‌‌افزار Eviews 9 و از آزمون‌‌های نرمال بودن جملات پسماند، میانگین صفر بودن آن‌ها و واریانس ناهمسانی استفاده شده است. آزمون عدم وجود خودهمبستگی به دلیل کم بودن خط داده‌ها امکان‌پذیر نبوده است و آزمون هم‌خطی هم با استفاده از روش گام به گام انتخاب متغیرهای تاثیرگذار انجام گرفته است. نتایج حاکی از این است که نسبت جاری، نسبت آنی، نرخ دلار، نرخ تورم و نسبت بازده حقوق صاحبان سهام رابطه‌‌ی معنی‌‌داری با میزان سرمایه‌‌در‌‌گردش دارند و تاثیر بقیه عوامل با توجه به ویژگی‌‌های هر شرکت متفاوت است.