شواهد موجود، چندین استدلال تئوریک برای درک ارتباط بین سرمایه در گردش و عملکرد شرکت ارائه می نمایند. بنابراین شواهد، انتظار می رود که سرمایه گذاری اضافی در سرمایه در گردش، دارای اثری مثبت باشد، خصوصاً برای شرکت هایی که سرمایه در گردش اندکی دارند. از سویی دیگر، سرمایه گذاری اضافی در سرمایه در گردش می تواند منشاء آثار معکوس و منتج به تخریب ارزش سهامداران گردد. این درحالی است که کاهش خالص سرمایه در گردش شرکت مستلزم افزایش سطح نگهداشت وجه نقد آن است و لذا ارتباط جایگزینی بین خالص سرمایه در گردش و سطح نگهداشت وجه نقد شرکت برقرار است. بنابراین انتظار می رود که سطح نگهداشت وجه نقد شرکت بتواند ارتباط بین سرمایه در گردش و سودآوری شرکت را تعدیل نماید. باتوجه به توضیحات ارائه شده، در مطالعه حاضر تلاش شد تا تأثیر سرمایه در گردش و سطح نگهداشت وجه نقد بر عملکرد شرکت ها مورد بررسی قرار گیرد. به این منظور از داده های 117 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1389 تا 1393 و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. نتایج بررسی ها نشان داد که ارتباطی مستقیم و معنادار بین سرمایه در گردش و سودآوری وجود دارد و سطح نگهداشت وجه نقد، موجب تضعیف ارتباط مستقیم آنان می گردد.