خدمات حسابرسی همانند کالا برای صاحبکار است و تابع اصل هزینه و منفعت است. بنابراین صاحبکار تاجایی این خدمات را طلب می کند که منافع آن از هزینه های مربوط بیشتر باشد. اما طبق فرضیه نمایندگی منافع حسابرسی ادای مسئولیت پاسخگویی مدیر است بنابراین یک مدیر به اندازه ی که خود را در قبال مسئولیت خویش پاسخگو می بیند (یا اجبار به پاسخگویی دارد) حاضر است است برای خدمات حسابرسی هزینه کند. این جنبه که همان جنبه ی تقاضا برای خدمات حسابرسی است، کمتر مورد توجه قرار گرفته است و اغلب محققانی که در زمینه ی حق الزحمه حسابرسی پژوهش کرده اند، از جنبه خدمات حسابرسی آنرا بررسی نموده اند.