محافظه کاري حسابداري، یکی از خصوصیات کیفی مرتبط با محتواي اطلاعات مالی است که به معناي کاربرد درجه اي از مراقبت در اعمال قضاوت براي انجام برآورد در شرایط ابهام می باشد، به گونه اي که درآمدها یا دارایی ها بیشتر از واقع و هزینه ها یا بدهی ها کم تر از واقع ارائه نشود. به عبارت دیگر محافظه کاري حسابداري را می توان به عنوان گرایش حسابداري به بکارگیري درجه بالاتري از تائیدپذیري براي شناسایی اخبار خوب در مقایسه با اخبار بد تعریف کرد. محافظه کاري حسابداري که به مشروط و نامشروط تقسیم می شود، منجر به نتایجی همچون بهبود کیفیت گزارشگري مالی، بازشناختن اهمیت تاییدپذیري و نقش تاییدپذیري نامتقارن در رفع برخی مشکلات و نیز کاهش احتمال بیش نمایی سود و پرداخت سود سهام تصفیه می شود.