کشاورزی ارگانیک یکی از راهبردهای کشاورزی پایدار است که در تولید و فرآوری محصولات آن از کودهای شیمیایی، سموم، هورمون‌ها و دگرگونیها و دستکاری‌های ژنتیکی استفاده نشده است و همه مراحل تقویت زمین، کاشت و برداشت با استفاده از نهاده‌های طبیعی (همچون کود زیستی، کمپوستها، حشرات سودمند) انجام می شود. اگرچه مواد غذایی ارگانیک از اواخر دهه 90 میلادی وارد ادبیات علوم و مهندسی کشاورزی گردید ولی افزایش نگران کننده نرخ جمعیت جهان و روند مخرب تغییرات محیطی و لطمات انسان برمحیط زیست باعث شده افزایش تولیدات کشاورزی برای پاسخگویی به این جمعیت رو به انفجار با شک و تردید نگریسته شود. تغییرات بیولوژیکی و استفاده بی اندازه از سموم و کودهای نا متعارف از جمله این بدبینی ها می باشد. نگرش نسبت به تولیدات کشاورزی بدون سم یا آفت کش و با استفاده از منابعی که طبیعت در اختیار قرار داده است روز به روز مثبت تر شده و البته افزایش بیماریهای ناشناخته نیز توجه به تولیدات ارگانیک را به عنوان یک محصول کم خطر بیشتر نموده است. در این مقاله با استفاده از ادبیات مفهومی کشاورزی ارگانیک و مدلهای موجود در زمینه عوامل موثر برمصرف محصولات ارگانیک مورد بررسی قرار گرفت و همچین مولفه های موثر بر مصرف محصولات ارگانیک مورد بررسی قرار گرفت.