مطابق با ادبیات نوین تأمین مالی، تعارضات نمایندگی به عنوان یکی از عوامل تعیین کننده ی ساختار سرمایه ی شرکت ها محسوب می شود. هم چنین، تصمیمات تأمین مالی، به عنوان یکی از تصمیمات استراتژیک در اداره ی شرکت ها، تحت تأثیر ساز و کارهای راهبری شرکتی قرار دارد. از این رو در پژوهش حاضر، عوامل مؤثر بر ساختار سرمایه از دیدگاه تئوری نمایندگی مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور، داده های مورد نیاز از 430 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1389 الی 1391 جمع آوری شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه های پژوهش با استفاده از مدل رگرسیون داده های ترکیبی، بیانگر آن است که سازوکارهای راهبری شرکتی، شامل تمرکز مالکیت، درصد اعضای غیرموظف هیات مدیره و استقلال هیأت مدیره، تأثیر معناداری بر اهرم دفتری و اهرم بازار شرکت های مورد بررسی ندارند. لیکن، بین هزینه های نمایندگی با اهرم دفتری و اهرم بازار، رابطه ی معنادار و مثبت وجود دارد. نسبت بازده دارایی ها، سود پرداختنی هر سهم و نسبت –Q توبین، از عوامل مؤثر بر اهرم دفتری هستند. در نهایت، با تأمل در نتایج به دست آمده، می توان دریافت که در هر دو مدل اهرم دفتری و اهرم بازار، اثر معیارهای هزینه های نمایندگی، بیشتر از سایر متغیرهاست.