هدف اصلی پژوهش بررسی تاثیر اهرم مالی و مالکیت نهادی به عنوان متغیر نمایندگی و تعامل بین این دو متغیر بر اتخاذ استراتژهای تجدید ساختار در شرایط کاهش عملکرد شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. برای رسیدن به این هدف، نمونه تحقیق شامل 182 شرکت که طی دوره 1389 تا 1393 مورد مطالعه قرار گرفت و سپس با اجرای مدل های رگرسیونی به روش لجستیک فرضیه های تحقیق مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌های به دست آمده نشان داد که در صورتی که شاخص مالکیت نهادی متغیر نمایندگی و شاخص تغییر مدیر عامل به عنوان شاخص اتخاذ استراتژهای تجدید ساختار در شرایط کاهش عملکرد شرکت در نظر گرفته شود متغیر نمایندگی بر اتخاذ استراتژهای تجدید ساختار در شرایط کاهش عملکرد شرکت تاثیر معناداری دارند.