سرمایه در گردش بعنوان منبعی مهم برای بهبود عملکرد شرکتها و یکی از دلایل عمده جلوگیری از پریشانی مالی و یا حتی ورشکستگی اغلب شرکتها است. اگر مدیریت سرمایه در گردش صحیح نباشد احتمال دارد فروش و سود شرکت کاهش یابد و چه بسا شرکت در پرداخت به موقع دیون و تعهدات خود ناتوان بماند. هدف از این تحقیق، تعیین عوامل موثر بر مدیریت سرمایه در گردش شرکت های سیمانی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. سرمایه در گردش لازم و خالص مانده وجه نقد بعنوان دو شاخص برای مدیریت سرمایه در گردش بکار برده شد. برای انجام تحقیق مذکور از مدل‌های رگرسیونی تلفیقی با اثرات ثابت و اثرات تصادفی استفاده شده است که برای انتخاب مدل‌های مناسب از آزمون هاسمن و F لیمر استفاده شده است. سپس داده‌ها به صورت پانل در قالب27 شرکت و در طي دوره 8 ساله با استفاده از نرم افزارهای Excel و Eviews تجزيه و تحليل شده‌ است. نتایج تحقیق نشان داد که رشد شرکت، گردش وجه نقد عملیاتی و عملکرد شرکت بصورت مثبت بر خالص مانده نقد تاثیر دارند. همچنین مشخص شد، شرکتهای نسبتا بزرگتر، سرمایه گذاری کمتری در سرمایه در گردش دارند. درنهایت هیچ گونه شواهدی مبنی بر تاثیر اهرم و رشد تولید ناخالص داخلی بر مدیریت سرمایه در گردش وجود ندارد.