اين پژوهش با هدف تعيين رابطه هوش سازماني با مديريت تعارض انجام شده است. طرح تحقيق از نوع همبستگي و در زمره تحقيقات كاربردي مي باشد. جامعه آماري تحقيق، مديران و معلمان مدارس دولتي در مقاطع متوسطه و راهنمايي آموزش و پرورش شهرستان مهاباد بودند؛ كه متشكل از 75 مدير 760 معلم بود كه از اين تعداد ، تعداد 40 مدير و 248 معلم به عنوان نمونه آماري به روش تصادفي طبقه اي نسبتي با فرمول كوكران انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه ي هوش سازماني (آلبرشت، 2003 ) و مديريت تعارض رابينز بودند كه روايي صوري آنها مورد تأييد اساتيد بوده و پايايي پرسشنامه ها با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب در حدود 89/0 و 83/0 بدست آمد. نتايج تحليل به روش همبستگي پيرسون نشان داد كه بين دو متغير هوش سازماني و استراتژي راه حل گرايي در مديريت تعارض رابطه معناداري وجود دارد. ولي بين متغيرهاي هوش سازماني و استراتژي عدم مقابله و كنترل درمديريت تعارض(سازگارانه بودن)، رابطه معناداري مشاهده نشد. نتايج آزمون تي براي مقايسه ميانگين هاي بين دو گروه؛ نشان داد كه بين مديران و معلمان در انتخاب استراتژي هاي مديريت تعارض، تفاوت معناداري وجود دارد؛ بطوريكه مديران نسبت به معلمان راه حل گراتر بودند، در مقابل، معلمان تمايل به استفاده ازاستراتژي عدم مقابله در مديريت تعارض داشتند؛ اين تفاوت به لحاظ جنسيتي نيز معنادار بود و زنان راه حل گراتر از مردان بودند. همچنين در هوش سازماني مديران و معلمان، تفاوت معناداري مشاهده نشد.