رودخانه کارون که دشت بزرگ خوزستان از آن بوجود آمده است، پرآب ترین و بزرگترین رود ایران است. در این مطالعه تأثیر برخی فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی آب رودخانه کارون بر تراکم پرندگان کنار آبزی و خشکزی به عنوان شاخص های زیستگاهی و کیفیت آب در دو منطقه پاک و آلوده بررسی شده است. در تحقیق حاضر، در طول 2 فصل در 3 ایستگاه تعیین شده مجموعاً تعداد 321 قطعه پرنده کنارآبزی و خشکزی شمارش شد که شامل 260 قطعه پرنده کنار آبزی و 61 قطعه پرنده خشکزی بودند. مساحت هر یک از ایستگاه ها جداگانه محاسبه و تراکم محاسبه شد. ایستگاه شماره 1 آلوده در بازدید تابستان دارای بیشترین تراکم پرنده (11/76) بود وکمترین تراکم پرنده متعلق به ایستگاه شماره 2 آلوده در بازدید پاییز بود. همچنین نتایج اندازه گیری پارامترهای فیزیکی شیمیایی نشان داد که حداکثر دمای آب در تابستان با میانگین 29/29 درجه سانتیگراد و حداقل آن در پاییز با میانگین 66/24 درجه سانتیگراد می باشد. بیشترین و کمترین میزان اکسیژن محلول به ترتیب در فصل پاییز و تابستان با میانگین 90/5 و 16/3 میلی گرم در لیتر ثبت شد. بیشترین و کمترین میزان pH به ترتیب در فصل تابستان و پاییز با میانگین 26/8 و 75/7 ثبت گردید. پارامتر کدورت با میانگین 27/39 در فصل پاییز بیشترین میزان و با میانگین 72/29 در فصل تابستان ، کمترین میزان را به خود اختصاص داد. مقدار EC با میانگین 3685 میکروزیمنس بر سانتیمتر در فصل تابستان، بیشترین مقدار و در فصل پاییز با میانگین 33/2743 میکروزیمنس بر سانتی متر، کمترین مقدار را به خود اختصاص داد.