در دو دهه اخیر، آموزش گردشگری با برنامه های آموزشی متنوع و در سطوح گوناگون یک سرعت شتابان به خود گرفته مخصوصا در کشورهایی که به گردشگری، به عنوان یک پدیده اقتصادی- اجتماعی نگاه می شود. انتخاب شعار هاي سالانه سازمان يو نسكو در طول ده سال اخير با عنوان آموزش براي زيستن و آموختن براي هم زيستي به عنوان شعار جهاني نشان از اهميت امر آموزش در زندگي انسان دارد .یادگیری بازدید کنندگان هدف اصلی در تقریبا همه تعاریف اکوتوریسم است. با این حال، نظریه پردازی و پژوهش در آموزش بازدید کننده تا حد زیادی به رفتار محدود شده است و سنت های یادگیری و آموزش و پرورش تنها در یک نوع از اکوتوریسم، یعنی، اکوتوریسم حیات وحش متمركرشده اند .توريست هاي طبيعت ،يكي از ايده ال ترين افراد جهت آموزش هاي زيست محيطي مي باشند . آنهادوست دارند رفتار حيوان يا گياه را به عنوان چالش هاي پيش رو اين ذخاير طبيعي و حفاظت از آنها را بدانند. بسياري مي خواهند در مورد اقتصاد ،سياست ،موضوعات اجتماعي پيرامون مناطق حفاظت شده اطلاعات كسب كنند. فقدان راهنمايان تربيت يافته براي طبيعت مانع علت توسعه به شمار مي ايند . .لذا با توجه به اهميت وعملكرد اكوتوريسم و وجود انواع اكو توريست ها نياز به روش ها و مدل هايي براي آموزش اين طيف از گردشگران ضروري به نظر مي رسد .مقاله حاضر با رويكرد تبييني و با روش توصیفی تحلیل محتوا و با جستجو و كنكاش از منابع كتابخانه اي و اينترنتي به مطالعه ي جايگاه آموزش و عوامل موثر برآن پردا خته است.از نتايج اين مقاله مواردي مانند .: اهداف آموزشی، برنامه درسی، نقش راهنما، فعالیت های یادگیری و آموزش ، نوع شناسي اكو توريسم و شناخت بنيان هاي فلسفي و شيوه هاي يادگيري و هدف هريك از انواع اكو توريسم (حیات وحش، ماجراجویی و اکوتوریسم مبتنی بر جامعه،) در آموزش یادگیری اکوتوریست ها ضروري به نظر مي رسد .