ارزیابی چرخۀ حیات، یکی از ابزارهای مؤثر در تصمیم گیری بشمار می رود که قادر است؛ اثرات زیست محیطی را ارزیابی نموده و مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد و مسیرهای مناسب با کمترین اثرات زیست محیطی را بیابد. با افزایش آگاهی های زیست محیطی بسیاری از صنایع از جمله صنعت آجر، به ارزیابی نحوۀ اثر فعالیت های خود بر محیط زیست پرداخته و با بکارگیری فرآیندهای سبز همچون استفاده از مواد زائد قابل بازیافت در تولید مصالح ساختمانی از یک سو و بهینه سازی مصرف انرژی در صنایع از سوی دیگر، در جهت به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی فعالیت های خویش گام نهاده اند. در مقالۀ حاضر، به ارزیابی زیست محیطی آجرهای تولید شده از مواد زائد قابل بازیافت با استفاده از مبحث ارزیابی چرخۀ حیات ((Life Cycle Assessment)LCA) بر مبنای اطلاعات کتابخانه ای و مطالعات میدانی پرداخته شده است. هدف اصلی از انجام این پژوهش، تلاش در جهت بهبود صنعت تولید آجر و همچنین ارائۀ چشم اندازی وسیع؛ پیش روی طراحان در راستای انتخاب آگاهانۀ مصالح با کمترین آسیب های زیست محیطی بوده است. در این راستا دو سؤال اساسی قابل طرح است: یکی آن که آیا مواد زائد قابل بازیافت حاصل از تخریب ساختمان ها در تولید مصالح ساختمانی از جمله آجر قابلیت استفاده دارند و دیگر این که آیا این مواد در بهبود ویژگی های فیزیکی مصالح تولیدی مؤثرند. نتایج حاصل از این پژوهش گویای آن است که با توجه به میزان ضایعات تولیدی در امر ساخت و ساز و تخریب، بازیافت این قبیل مواد و استفادۀ مجدد از آن ها در تولید مصالح ساختمانی؛ لازمۀ کاهش میزان مصرف انرژی های تجدیدناپذیر، کاهش استخراج مواد خام اولیه و در پی آن کاهش آلاینده های زیست محیطی است.