پارک ملی بمو (استان فارس) از زیستگاه های مناسب گونه آهوی ایرانی(Gazella subgutturosa) است. تهدیدات موجود مکان های حضور جمعیت های این گونه را در برخی مناطق محدود کرده است. مدل های پیش بینی کننده محدوده پراکنش گونه مانند تحلیل آشیان اکولوژیک (ENFA)، می توانند محدوده توزیع گونه ها در زیستگاه مطلوبشان را پیش بینی کنند در این مطالعه از نقاط حضور گونه به عنوان متغیر وابسته و از متغیرهای طعمه خوار، پوشش گیاهی، ارتفاع،فاصله از آبشخور ،توپوگرافی جهت، شیب و خاک به عنوان متغیر مستقل استفاده شد. نقشه مطلوبیت زیستگاه برآورد شده در این مطالعه برای گونه آهوی ایرنی در پارک ملی بمو موید این مطلب است که متغیرهای ارتفاع،فاصله از آبشخور، و پوشش گیاهی از موثرترین متغیرهای اثرگذار بر حضور گونه در این منطقه است. همچنین نتایج نشان داد که آهو بیشتردر مناطقی با تیپ های گیاهی شامل درمنه( Artemisia aucheri) و بوته زارهای گون (Astragalus) و گونه های مرتعی که زیستگاه مناسبی برای چرا این گونه است، دیده می شود،در پراکنش این گونه تاثیر مثبت و وجود طعمه خوارانی همچون کفتار وپلنگ در این خصوص تاثیر منفی دارند .علاوه بر این آهوی ایرانی آشیان بوم شناختی خود را به زیستگاه های با کیفیت تر و امن تر محدود کرده و گونه ای تخصص گرا محسوب می شود.