بهره برداری ازجنگل ها بعنوان یک سرمایه ملی درهمه کشورها وممالکی که دارای جنگل هستندرواج دارد.بسیاری ازکشورها ازاین طریق اقتصادخودراتامین می کنند،زیرا جنگل فرصتی است که بایدازآن بهره گرفت.امانگاه حاکم دربهره برداری درکشورما،نگاه اقتصادی است تاسرمایه محوری.این نگاه موجب برداشت بی رویه ودرنتیجه تخریب جنگلها درسال های اخیرشده است. طرح ارزیابی زیست محیطی یکی ازمهمترین بازدارنده هادرتخریب محیط زیست عموما وجنگل ها خصوصا می باشد.افزایش تعدادطرح های بهره برداری ازجنگل ضرورت وجود این ارزیابی رادوچندان کرده است. شمال ایران نمونه بارزی ازجنگل های پرپشتی است که بااجرای طرح های جنگلداری وایجادخشکسالی جهانی ،سطح جنگل ها کاهش چشمگیری پیداکرده است.براساس آمار، بیش ازهفت هزارکیلومترجاده جنگلی درجنگلهای شمال ایران احداث شده است.وقوع سیل های مخرب درسال های اخیردرشمال ایران ،گواه بارزی ازبرداشت های غیراصولی وغیرفنی ازجنگل ها می باشد.طرح ارزیابی اثرات زیست محیطی قانون مصوب دربرنامه دوم و سوم توسعه است که نظارت بر طرح های جنگلداری یکی ازمصوبات آن است. معتبرترين قانون مرتبط با ارزيابی محيط زيستي که تا پايان سال 1383 به عنوان مستند قانونی مورد استفاده و بهره برداری می باشد ماده (105) قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی ،اجتماعی و فرهنگی می باشد .این طرح تاکنون بدلایل مختلف اجرانشده است که اخیرا ازسوی دولت به سازمان حفاظت محیط زیست کشور ابلاغ شده است.گرچه این قانون هم کمبودهایی دارد که به آن پرداخته می شود.برهمین اساس دراین مقاله نتایج واثراتی که از اجرای این طرح می تواند برمناطق جنگلی علی آبادکتول داشته باشدرامورد ارزیابی قرارمی دهیم تا محاسن ومعایب وراهکارهای اجرایی آنرا روشن کنیم .تعدادطرح های بهره برداری ازجنگل درجنگل های شهرستان علی آبادکتول شناسایی وموردارزیابی قرارگرفته ولزوم نظارت برآنها هم بررسی می شود.