یکی از انواع ذخیره انرژی, ذخیره انرژی حرارتی است که می تواند فاصله میان عرضه و تقاضای انرژی را کاهش دهد. انرژی حرارتی می تواند به شکل تغییر در انرژی درونی مواد به روش گرمای محسوس، گرمای نهان و ترموشیمیایی یا ترکیبی از این روشها ذخیره شود. در روش ذخیره سازی گرمای محسوس، انرژی حرارتی بوسیله بالا بردن دمای ماده مورد نظر ذخیره می شود. سیستم های ذخیره گرمای محسوس با ظرفیت گرمایی مواد و همچنین تغییر دمای آنها ضمن گرفتن و از دست دادن گرما رابطه مستقیم دارد. ذخیره گرمای نهان برپایه جذب یا آزادسازی گرماست، زمانی که ماده مورد استفاده برای ذخیره انرژی حرارتی دچار یک فرایند تغییرفاز مثلا از جامد به مایع یا مایع به گاز و ... شود. استفاده از سیستم های ذخیره گرمای نهان توسط مواد تغییر فاز دهنده به علت داشتن چگالی بالای انرژی و انجام گرفتن در دمای ثابت بسیار سودمندتر از روش گرمای محسوس است. در این مقاله پس از بررسی این روشها، متریالهای مورد استفاده در هرکدام از این روشها نیز بررسی گردیده اند.