حوزه های سنگهای داغ و خشک(پتروترمال) بزرگترین منابع قابل دسترس انرژی زمین گرمایی هستند که معمولا در عمق 3 تا 6 کیلومتری زمین یافت میشوند. پس از اکتشاف هر حوزه پتروترمال، یک چاه ورودی برای تزریق سیال به درون حوزه و چاه دیگری برای خروج سیال به سطح زمین حفر میشود و این چاه ها به روشهای مختلف از جمله فشار هیدرولیک آب، در زیر زمین به یکدیگر مرتبط میشوند تا سیال تزریق شده به حوزه پس از عبور از لابه لای سنگ های داغ، انرژی حرارتی را همراه خود از چاه خروجی به سطح زمین حمل کند. یکی از پارامترهای مهم در این سیستم میزان دبی سیال تزریق شده به بستر سنگی میباشد، لذا در این تحقیق با ساخت دستگاهی که شرایط دمایی سنگ های درون زمین را عملا شبیه سازی میکند، تاثیر میزان دبی سیال تزریق شده را بررسی نمودیم که مشاهده شد هرچه عدد رینولدز افزایش یابد مقدار گرمای گرفته شده از سنگها نیز بیشتر خواهد شد.