خليج فارس داراي يك اكوسيستم بسته دريايي است. بنابراين دخالت در سيستم طبيعي آن، محيط زيست منطقه را حساس و آسيب پذير مي كند و به دليل وابستگي متقابل زيست محيطي آثار زيان بار آن به سواحل کشورهای مجاور نيز مربوط مي شود. ساخت اين جزاير مطمئناً از لحاظ آسيب رساني به گونه هاي گياهي و موجودات زنده سطح و بستر آب، آسيب رساني به جريان هاي طبيعي و ورود و خروج جريان هاي آبي بستر خليج فارس و همچنين آلودگي ناشي از حضور جمعيت و فاضلاب هاي شهري اين جزاير لوكس، آثار زيانباري براي منطقه خواهند داشت.
کنوانسیون 1982حقوق دریاها، ایجاد جزیره مصنوعی در دریای سرزمینی تا 12 مایل را اجازه داده است؛ اما امروزه حرکت رو به رشد ساخت اين جزاير، به ويژه در منطقه خليج فارس و پيچيدگي هاي زيست محيطي پديدآمده، موجب طرح برخي نگراني ها از اين روند شده است. در بسیاری از کنوانسیون ها، پیمان نامه ها و اعلامیه های بین المللی محیط زیستی، بخش محیط زیست دریایی بعنوان بخشی مهم و جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است از جمله: اعلامیه محیط زیست ریو، سند توسعه پایدار ژوهانسبورگ و... . در خلیج فارس نیز طبق پیمان‌نامه حفاظت محیط زیست منطقه‌ای (راپمی) كه از سوی همه کشور‌های ساحلی خلیج فارس از جمله امارات متحده عربي در سال 1978 به امضا رسیده است هر نوع توسعه‌ای که حریم بین المللی آب‌های خلیج فارس را به خطر می‌اندازد، برای کشورهای همسایه ممنوع شده است.
لذا لازم است تا حفاظت از محیط زیست دریایی و جلوگیری از آثار مخرب و زیان بار تاسیسات دریایی و تبعات زیست محیطی ناشی از آن، مورد توجه جدی سازمان های بین المللی، دولت ها، سازمان‌های مردم‌ نهاد و بویژه طرفداران محیط زیست قرار گیرد.