مسائل مربوط به حاکمیت بر منابع طبیعی در سالهای اخیر از اهمیت روز افزونی برخوردار شده است. این مقوله با توجه به منافع اقتصادی عظیمی که در بردارد و با توجه به اینکه نظریه حاکمیت همچنان به عنوان یکی از اصول اساسی در مباحث حقوقی مطرح می باشد، مورد توجه و بررسی است.
بعلاوه توسعه روند استقلال طلبی دولت ها و کشورهای مستعمره نیز بطور طبیعی اثر آشکار و روشنی بر این مسائل داشته است. برای مدت های طولانی، کشورها بر این عقیده بودند که کسانی که منابع طبیعی در اختیار آنها است، از حق بهره برداری نامحدود برخوردارند. علاقه شدید برای به دست آوردن منابع طبیعی در دوران استعمار، یکی از مهمترین انگیزه ها برای یافتن مناطق و قلمروهای جدید بوده است.
اعلامیه«نظم نوین اقتصاد بین المللی»، حق دولت را برای برآورد موثر و بهره برداری محدود از منابع طبیعی خویش بر اساس احتیاجات خود تصدیق می نماید که از مصادیق بارز آن حق ملی کردن و انتقال حقوق مالکیت به اتباع خود می باشد؛ این حق بر اساس حاکمیت کامل و دائمی دولت بر منابع طبیعی خویش پایه ریزی شده است و لذا هیچ مانع و پافشاری اعم از سیاسی یا اقتصادی نمی تواند در مسیر اعمال آزادانه آن ایجاد گردد.
حق حاکمیت بر منابع طبیعی و همچنین حفاظت از این محیط زیست و قلمرو طبیعی، چه بر روی زمین، دریا و یا فضای ماوراء جو موضوع بحث تحقیق پیش رو است.