یونجه و چغندر قند دو محصول استراتژیک ایران میباشند، که تولید اقتصادی آنها در سالهای اخیر مستلزم استفاده آفت کشهای مختلف میباشد. شاخص EIQ (شاخص تاثیر زیست محیطی) یک روش محاسبه تاثیرات زیست محیطی آفت کشها است که با اندازه گیری این شاخص می توان به پرمخاطره ترین آفت کش از لحاظ زیست محیطی در یک منطقه پی برد و با جایگزینی آن با آفت کش دیگر، سلامت زیستی جامعه ای خاص را تامین نمود و همچنین می توان با معرفی آفت کش های جایگزین و کم خطر یک محصول خاص، پایداری محصول در جامعه را سبب شد. در این مطالعه مقدار این شاخص برای ماده موثره آفت کش های مصرفی در محصول یونجه و چغندر در 5 منطقه خراسان رضوی تعیین شده و محاسبات مزرعه ای انجام شد. برای مقایسه آفت کش ها و روش های مدیریت آفت، شاخص EIQ-FUR (نرخ کاربرد مزرعه ای) محاسبه گردید. طبق نتایج به دست آمده، آقت کش های مزارع چغندر بالاترین میزان شاخص EIQ و EIQ-FUR را دارا بودند. نتایج نشان می دهد که علیرغم پایین بودن شاخص EIQ و اجزای آن در علفکش های مصرفی در مزارع چغندر، مقدار بالای مصرف آن سبب شده است که مخاطره زیست محیطی آنها افزایش یافته و EIQ-FUR بیشتری را دارا باشند.در شرایط بهینه کشت جهت هر دو محصول ،از دیدگاه کاهش تخریب زیست محیطی، کشت یونجه بر چغندر ارجحیت دارد.