امروزه رشد و توسعه صنعتی جهت ارتقاي درآمد سرانه ملی و فراهم نمودن رفاه و آسایش براي افراد جامعه آرزوي تمام کشورهاي در حال توسعه و از جمله ایران می باشد. بطوری که این صنایع که خود براي تأمین آسایش و رفاه جامعه بوجود آمده اند، بدلیل بی توجهی و عدم رعایت مسایل زیست محیطی مربوط به آنها امروزه به عنوان یکی از عوامل تهدید کننده حیات بشري به شمار می روند. از این رو اگر این توسعه صنعتی با انجام بررسی ها و مطالعات زیست محیطی همراه نباشد باعث بروز بسیاري از مشکلات زیست محیطی و به خطر انداختن حیات جامعۀ انسانی خواهد بود. لذا انجام مطالعات زیست محیطی لازم قبل از احداث واحدهاي مختلف صنعتی یکی از ضروریات لازم در این مورد می باشد. از طرفی در مورد واحدهاي صنعتی که به اجرا درآمده اند نیز باید این بررسی جهت حصول اطمینان از عدم تأثیر نامطلوب آن بر شرایط زیست محیطی صورت گیرد.
به طور کلی شهرک های صنعتی از یک طرف باعث ایجاد اشتغال و کسب درآمد برای شهروندان می شود و همین امر منافع اقتصادی زیادی برای مردم و دولت ایجاد می کند و اگر ضوابط و شرایط زیست محیطی در طراحی و ساخت واحد های کوچک صنعتی رعایت شود و به اجرا دربیاید می تواند موجب توسعه ی پایدار شود. البته در کنار فواید زیادی که شهرک های صنعتی ایجاد می کنند، همین واحدهای کوچک صنعتی می توانند باعث آلودگی های هوا، آب، خاک در مقیاس کوچک و بزرگ شوند و سلامت مردم و شهروندانی که در محدوده ی اطراف این واحدهای صنعتی زندگی می کنند را به خطر بیاندازند. گازهای SOX, NOX, CO, H2S, CH4, و دیگر گازهایی که از واحدهای صنعتی خارج می شود، آلودگی هوا را به همراه دارد. از طرفی پساب این واحدها حاوی فلزات سمی و خطرناکی از جمله Fe, Hg, Ni, As, Co , Pb, , Cd, Zn, Cu Ag، Se، Cr، Al, Cu می باشد. که موجب آلودگی خاک و آب منطقه می شود.