آمايش مناطق مرزي در ايران، به دليل وجود مرزهاي طولاني و قرارگيري بيش از نيمي از استان هاي كشور در مرزهاي بين-
المللي با كشورهاي هم جوار، از جايگاه ويژهاي در نظام برنامه ريزي كشور برخوردار است. بنابراين، هدف اين مقاله، ضمن تبيين
جايگاه آمايش مناطق مرزي در نظام برنامه¬ريزي كشور؛ شناخت عناصر و مؤلفه آن، چگونگي ارتباط اين عناصر با ديگر عناصر
نظام برنامه ريزي كشور و شناخت اهميت و ضرورت پرداختن به آمايش مناطق مرزي است.
به تبع شرايط اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و سياسي كشور چالش ها و مشكلاتي فراروي نظام ارزيابي محيط زيست كشور وجود دارد كه بررسي و شناسايي آن مي تواند باعث تعيين راهكار در جهت ارتقاء نظام ارزيابي محيط زيست كشور گردد. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان مي دهد كه خوشبختانه فرايند ارزيابي اثرات محيط زيستي در كشور از بعد قوانين و مقررات از جايگاه نسبتاً خوبي برخوردار است، ليكن در بخش هاي مختلف اجرايي از قبيل دستگاه هاي اجرايي، مجريان طرح ها و پروژه ها، مشاورين و كارشناسان ضعف ها و چالش هايي وجود دارد كه جهت رفع اين مسائل توانمندسازي نظام ارزيابي محيط زيستي كشور به صورت جامع و فراگير در كليه بخش هاي مختلف ضرورت دارد.
استان کردستان به دلیل شرایط خاص خود چه از لحاظ سیاسی و منطقه ای و چه از لحاظ طبیعی و ویژگی های اقلیمی دارای پتانسیل فوق العاده ای برای بهره برداری های سیاسی و طبیعی از منطقه است. بهره گیری از این پتانسیل ها علاوه بر اینکه باعث خودکفایی منطقه از هر لحاظ و موجب نیل به توسعه ی پایدار می شود. می تواند یک محیط امن برای سرمای گذاران داخلی و خارجی در همه ی زمینه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی باشد. اما متاسفانه تاکنون در نظام آمایشی و برنامه ریزی کشور توجه چندانی به آن نشده است.