امروزه معضلات مبتلا به محيط زيست و همچنين پيشرفت علم، سبب شده است علاوه بر ارزیابی اثرات زیست محیطی، روش هاي ديگر ارزيابي نيز براي حصول بهترين تصميم پديد آيند كه از آن ميان مي توان به ارزيابي راهبردی زيست محيطی ( SEA) اشاره نمود. از ارزيابي راهبردی زيست محيطی جهت ارزيابي برنامه ها، طرح ها و سياست ها استفاده مي شود. SEA به طور اعم در زمينه هاي تراز اول و بلند مدت دولتي بكار مي رود و گزينه هاي مناسب را جهت كاهش اثرات منفي محيط زيست تعيين، مقايسه و مجاز مي نمايد. نکته ی قابل توجه این است که SEA تلفيق ملاحظات زيست محيطي در سطوح سياست ها، طرح ها و برنامه ها را در جهت پايدار سازي تصميمات توسعه کشورها، دستيابي به اهداف توسعه هزاره و ارتقاء شاخص هاي توسعه انساني، میسر می سازد. در این مقاله می یابیم که تحقق شرايط پايداري كيفيت زيست محيطي و پايداري توسعه، مستلزم سياستگذاري و تصميم گيري كلان و استراتژيك در چارچوب روش SEA درمرحله قبل از پروژه ها می باشد.