ناپایداری توسعه جوامع بشری به همراه بروز و تشدید پیامدهای زیان بار آن، مسائل محیط زیستی را به یکی از پیچیده ترین چالش های پیش روی انسان بدل کرده است. مشکلات ناشی از رشد و توسعه بی رویه و تغییر شکل بخش وسیعی از مرغوب ترین اراضی موجب برهم خوردن تعادل اکوژیک در سرزمین گشته است. از راه حل های قابل تأمل در حل چنین معضلاتی نیل به توسعه پایدار می باشد. دستیابی به توسعه پایدار مستلزم برقراری توازن و تساوی بین عدالت و رفاه اجتماعی، بازدهی اقتصادی و محیط یست است. به منظور تجلی اهداف این امر باید فرآیند تصمیم گیری و برنامه ریزی برای بهره برداری و استفاده از سرزمین با توجه به پتانسیل های اکولوژیک آن صورت گیرد. شالوده و اساس این برنامه ریزی ارزیابی توان محیط زیست است. ارزیابی توان اکولوژیک به معنای عینیت بخشیدن به قابلیت بالقوه سرزمین است. در این تحقیق به ارزیابی توان سرزمین در راستای توسعه گردشگری در شهر بومهن با مدل اکولوژیک ارزیابی توان مخدوم، پرداخته و تلاش شده است تا با شناسایی و ارزیابی توان محیطی مناطق مستعد توسعه گردشگرتعیین شوند. نتایج حاکی از آن است که بیشتر منطقه مورد مطالعه برای این کاربری نامناسب می باشند و تنها برخی مناطق استعداد تفرج را داشته و میتوان روی برنامه ریزی تفرج در آنها تمرکز نمود. همچنین مطالعه کاربری های موجود در منطقه نشان می¬دهد که برخی مناطق مناسب امر گردشگری هم اکنون کاربری مسکونی داشته و می توان در آینده جهت بهره گیری ازپتانسیل طبیعی آنها این مناطق را به عنوان محل گردشگری برای برخی گردشگران پیشنهاد داد تا با بهره گیری از توان منطقه بتوان هم توسعه ای پایدار و محلی برای جذب گردشگران ایجاد کرد.