در صورت کنترل نکردن آفت ، جمعیت های متوالی آن موجب افزایش تراکم آفت شده و خسارت شدیدی ایجاد می شود که حتی می تواند باعث مرگ نهال جوان می شود. در مازندران نیز هر ساله شاهد سمپاشی های مکرر در باغات مرکبات بوده که نتیجه آن طغیان سنگین کنه قرمز مرکباتPanonycus citri می باشد. مبارزه با این آفت متکی بر استفاده از حشره کش شیمیایی بوده ، با توجه به اینکه مصرف آفتکش ها ، تنوع دشمنان طبیعی را در باغات کاهش می دهد به منظور حفظ جمعیت دشمنان طبیعی و تنوع زیستی و به دنبال آن پایداری و بقای بوم زیست های کشاورزی به دنبال جایگزین های مناسب برای آفتکش ها باشیم که مصرف روغن معدنی ، کائولین و برنامه مدیریت تلفیقی آفات می تواند نمونه هایی از آن باشد. این تحقیق در باغ مرکبات 2 ساله نارنگی زودرس ژاپنی با مساحت 5/1 هکتار در شهرستان ساری انجام شد. این تحقیق در یک طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار شامل : ا- روغن معدنی تابستانه (سولفوناسیون 95) یک درصد ، 2- کائولین 3درصد +روغن معدنی 5/0 درصد ، 3- کائولین 6 درصد + روغن معدنی 5/0 درصد ، 4- آبامکتین 05/% ، 5- شاهد (بدون عملیات کنترل) در چهار تکرار به اجرا در آمد. در طی دوره مورد مطالعه هفت نوبت نمونه برداری صورت گرفت که در هر نوبت نمونه برداری تعداد جوانه ، تعداد جوانه آلوده ، تعداد برگ آلوده در هر جوانه ، تعداد لارو ، تعداد شفیره ، تعداد دالان ، شمارش و ثبت شدند. و بهترین عملکرد مربوط به کائولین 6%+روغن معدنی 5/. درصد می باشد، که نسبت به سایر تیمارها آلودگی کمتری دارد. که در مجموع هدف از این پژوهش ارائه راهکار اصولی و کاربردی به باغداران برای مهار مینوز مرکبات و تلاش برای ایجاد بوم نظام های کشاورزی پایدار می باشد.