زمینه و هدف: تجربۀ کارکنان در رشد سازمانی نقش مهمی ایفا می‌کند. این پژوهش به بررسی تجربۀ کارکنان در یکی از مؤسسه‌های آموزشی و تحقیقاتی پرداخت، عوامل مؤثر را شناسایی کرد و با بیان چالش‌ها، راه‌کارهای اصلاحی را ارائه داد.
روش: این مطالعه از روش آمیخته استفاده کرده است که شامل مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته (کیفی) و تجزیه‌وتحلیل داده‌های حاصل از پرسش‌نامه‌ها (کمّی) می‌شود. این پژوهش از نظر هدف توصیفی، از منظر استفاده کاربردی، از نظر رویکرد استقرایی و از منظر زمانی مقطعی است.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که چهار مؤلفۀ مدیریتی، فرهنگی، دانشی و کاری، در تجربۀ کارکنان نقش اساسی دارد. مدیریت مؤثر، فرهنگ سازمانی مثبت، فرصت‌های توسعۀ فردی و شرایط مناسب کاری، سفر کارمند را بهبود می‌بخشند و باعث افزایش بهره‌وری و رفاه کارکنان می‌شوند.
نتیجه‌گیری: این تحقیق با ارائۀ چارچوبی چندُبعدی برای ارزیابی تجربۀ کارکنان در محیط‌های آموزشی و پژوهشی، چالش‌های خاص این حوزه را بررسی کرد و راه‌کارهای متناسبی را پیشنهاد داد. تمرکز بر بهبود رضایت و انگیزۀ کارکنان، پژوهش را به منبعی ارزشمند برای مطالعات آینده و راهبردهای اجرایی تبدیل می‌کند. ایجاد محیطی دوستانه و حمایتگر که استرس را کاهش دهد و همکاری را تقویت کند، ارتباطات میان مدیران و کارکنان را بهبود می‌بخشد. ارتقای تعاملات مثبت، مشارکت مدیران و فرصت‌های رشد حرفه‌ای، تجربۀ کارکنان را تقویت می‌کند و اثربخشی سازمان را افزایش می‌دهد.