روماتیسم مفصلی (Rheumatoid Arthritis - RA) یک بیماری التهابی مزمن و سیستمیک است که عمدتاً مفاصل کوچک را درگیر می‌کند و منجر به تخریب مفاصل و ناتوانی جسمی می‌شود. شیوع این بیماری در سطح جهان حدود ۰.۵ تا ۱ درصد جمعیت عمومی گزارش شده است و بیشترین بروز آن در سنین میانسالی، به ویژه در گروه سنی ۳۰ تا ۵۰ سال مشاهده می‌شود. عوامل ژنتیکی، محیطی و ایمونولوژیک در پاتوژنز این بیماری نقش مهمی دارند. هدف این مطالعه بررسی میزان فراوانی روماتیسم مفصلی در جمعیت افراد ۳۰ تا ۵۰ سال بود. در این مطالعه مقطعی، داده‌های ۷۵ نفر از این گروه سنی با استفاده از پرسشنامه‌ای مبتنی بر معیارهای تشخیصی ACR/EULAR جمع‌آوری و تحلیل شد. نتایج نشان داد که حدود ۸ درصد شرکت‌کنندگان به دلیل علائم روماتیسم مفصلی به متخصص مراجعه کرده‌اند که نشان‌دهنده شیوع قابل توجه این بیماری در این گروه سنی است. همچنین، بیشترین میزان تشدید علائم با استرس (۳۳ درصد) و تأثیر رطوبت زیاد محل زندگی (۴۲ درصد) بر درد مفاصل گزارش شد. یافته‌ها بر اهمیت غربالگری به موقع، تشخیص زودهنگام و مداخلات درمانی موثر در پیشگیری از عوارض ناشی از روماتیسم مفصلی تاکید دارد.