شهرداری‌ها به‌عنوان نهادهای اصلی در مدیریت شهری، وظایف گسترده‌ای در مقابله با بحران‌های محیط زیستی و تحقق اهداف توسعه پایدار بر عهده دارند. این مقاله با هدف بررسی مسئولیت حقوقی شهرداری‌ها در مواجهه با بحران‌های محیط زیستی نظیر آلودگی هوا، تغییرات اقلیمی، کاهش منابع آبی و مدیریت پسماند تدوین شده است. اهمیت این موضوع از آن جهت است که بحران‌های محیط زیستی نه‌تنها سلامت عمومی و کیفیت زندگی شهروندان را تهدید می‌کنند، بلکه پایداری اقتصادی و اجتماعی شهرها را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهند. روش بررسی در این پژوهش شامل تحلیل قوانین و مقررات ملی و بین‌المللی مرتبط با مسئولیت شهرداری‌ها در حوزه محیط زیستی، مطالعه موردی تجارب موفق جهانی و تحلیل چالش‌ها و فرصت‌های پیش روی شهرداری‌ها در ایران است. نتایج نشان می‌دهد که شهرداری‌ها باید از طریق تقویت چارچوب‌های حقوقی، بهره‌گیری از فناوری‌های نوین و هماهنگی با سایر نهادهای محلی و بین‌المللی، به مدیریت مؤثر بحران‌های محیط زیستی بپردازند. همچنین، قوانین محیط زیستی در کنار سیاست‌گذاری‌های محلی می‌توانند نقشی کلیدی در کاهش آسیب‌های محیط زیستی و ارتقای کیفیت زندگی شهروندان ایفا کنند. در نهایت، این مقاله تأکید دارد که تحقق مدیریت شهری پایدار نیازمند تلفیق اصول حقوقی با رویکردهای اجرایی و مشارکت همه‌جانبه شهروندان است.