یکی از مفسرانی که در ارتباط با مباهله سخن گفته و در مقام پاسخ به شبهات آن برآمده علامه طباطبایی است. علامه بر اساس نگاه فلسفی خود از جهات مختلف به واقعه مباهله پرداخته است. وی با توجه به محوریت علم تاکید دارد که محاجه و مباهله بعد از علم و با پشتوانه معرفتی صورت می گیرد. البته این علم می تواند از راه وحی یا برهان عقلی حاصل شده باشد. همچنین علامه حضور اهل بیت همراه با پیامبر و قرائن بیانی همچون تاکید بر صفات عزیز و حکمت خداوند را از جمله وجوه استحکام و اتقان مباهله می داند؛ ابعادی که سبب می شود ادعای مباهله تنها بین شخص پیامبر و مخاطب او نباشد و چنینی ادعایی به همراهان ایشان نیز سرایت یابد. امکان تکرار پذیری مباهله و عدم اختصاص مباهله به زمان پیامبر از محورهای دیگر بحث علامه پیرامون مباهله است. از نظر وی با وجود شرایط می توان در زمان های بعد از پیامبر نیز برای اثبات حقانیت از چنینی روشی استفاده کرد، هر چند این امکان به معنای تحمیل عقیده و باور نخواهد بود. این نوشتار تلاش می کند با روش توصیفی - تحلیلی به بررسی واقعه مباهله از منظر علامه طباطبایی بپردازد.