سیاست جنایی مدارا که در نقطه مقابل سیاست‌ جنایی تهاجمی یا حداکثر مداخله کیفری قرار دارد، به معنای افزایش تحمل‌پذیری در قبال رفتارهای ضداجتماعی و عدم جرم‌انگاری غیرضروری آن‌ها به علت ناکارآمدی، بی‌فایده بودن و پرهزینه بودن برخوردهای کیفری می‌باشد. در این معنا متولیان سیاست کیفری راهبرد پس‌روی در حقوق کیفری را در پیش گرفته و دامنه‌ی تحمل خود را در مقابل انحرافات اجتماعی افزایش می‌دهند و به دنبال کنترل پدیده‌های ضداجتماعی از طرق غیرکیفری هستند. برای تشخیص اینکه کدام رفتارها شایسته برخورد کیفری بوده و کدام رفتارها در قلمرو سیاست جنایی مدارا قرار دارند باید تعریفی کاربردی از جرم ارائه شود که در آن خصوصیات مشخصی بعنوان معیارهای جرم‌انگاری تبیین گردد. ضررآمیز بودن رفتار، سرزنش‌پذیر بودن، ناکارآمدی ابزارهای غیرکیفری در قبال آن رفتار و کارآمدی واکنش کیفری معیارهایی هستند که مرز مداخله و مدارا را مشخص می‌کنند. در این مقاله به تفصیل این معیار‌ها و هم‌چنین روش‌های غیرکیفری و مدراگرایانه مواجهه با رفتارهای ضداجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است.