در کشور ایران، معماری در طول زمان های مختلف روندی معین را دارا بوده که غالبا با دوره های پیش و پس از خود رابطه ای منطقی داشته است، اما اکنون به خاطر بالا رفتن تعاملات اجتماعی مابین ملت های مختلف، میل به مدرنیته را شاهد هستیم. دگرگونی های اساسی در معماری ایران را میتوان از آغاز حکومت پهلوی دانست. تقلید از معماری اروپایی و روسی در دوران رضاخان به صورت گسترده ای رواج یافت. به منظور برون رفت از آشفتگی به بار آمده، از با اهمیت ترین راهکارها، شناخت مجدد هویت معماری ایران است. در این پژوهش سعي بر این است تا با بررسي نمونه بناهای حکومتي ایران در دوره اسلامی پیش و نیز آغاز تحول از زمان قاجار و پهلوی، آن دسته از کهن الگوی ایراني اسلامي که در نمای ساختمان های حکومتی به کار گرفته میشد، برای طراحي ساختمان اداری در پایتخت استخراج گردد. این پژوهش از نوع کیفي و بر پایه شیوه تحقیق تحلیلي- توصیفي و نمونه موردی انجام گرفته است. در این پژوهش نمونه بناهای حکومتي موجود مورد مشاهده و بررسي قرار گرفتند تا ویژگي های ژنوم نمای معماری دوره اسلامي و تاثیر پذیری آنها از مفاهیم سیاسي اجتماعي تبیین گردد. از نتایج حاصله پس از واکاوی نمونه ها میتوان به موارد زیر اشاره نمود: نمای بناهای بررسی شده در اجزا بر قاعده تناسبات ریاضی و هندسی استوار گشته اند و اعدادی که بیشترین کاربرد را داشته است از قبیل نسبت های یک به یک، 1.2 ، 1.6 ، 2.5 و ... میباشند.