با اینکه در دهه های اخیر تأکید زیادی بر هوشمندسازی سیستم های آموزشی در ایران شده بود؛ اما موفقیت کیفی و حتی کمی چندانی در بسترسازی و ارائه آموزش‌های مجازی حاصل نشده بود. با شیوع بیماری کرونا در ایران، گسترش استفاده از آموزش مجازی ضرورت پیدا کرد. هدف اصلی از پژوهش حاضر بررسی چالش ها و مشکلات آموزش مجازی در کشور و ارایه راهکارهای بهبود کیفیت خدمات آموزشی در دانشگاه های کشور با تأکید بر دانشگاه های گیلان می باشد. داده هاي ميداني تحقیق به کمک توزیع و جمع آوری پرسشنامه تهیه گردید. این پرسشنامه ها میان 344 نفر از اساتید دانشگاه های استان گیلان در سال 1399 توزیع و جمع آوری گردید. این تحقیق اثبات نمود که مشکلات محدودیت های زیرساختی شبکه، عدم آشنایی و آموزش اساتید و دانشجویان به منظور استفاده مناسب از سیستم جدید آموزشی، عدم انگیزه در استفاده از آموزش های مجازی به ترتیب از مهم ترین چالش های سیستم آموزش مجازی است. در نهایت، این پژوهش راهکارهای مناسب برای مقابله با این مشکلات ارایه نمود.