این روزها شاهد وقوع بحرانهای تجاری در سراسر جهان هستیم. شدت گرفتن رقابت در عرصه صنایع باعث شده است، بسیاری از شرکتها ورشکست شده و از گردونه رقابت خارج شوند. این امر موجبات نگرانی صاحبان سرمایه و به طور کلی جامعه را فراهم آورده است. همچنین بحران مالی و در نهایت ورشکستگی میتواند زیانهای هنگفتی را برای سهامداران، سرمایه گذاران، اعتباردهندگان، مدیران، کارکنان، عرضه کنندگان مواد اولیه و مشتریان در پی داشته باشد. یکی از عوامل اصلی بحران مالی و به دنبال آن، ورشکستگی شرکتها، اعمال نکردن کنترل از طرف ذینفعان مختلف شامل سهامداران، اعتباردهندگان، مدیران، کارگران وعرضه کنندگان است. بحران مالی، خود را به سرعت نشان نمی دهد، بلکه در میان حجم انبوهی از اطلاعات مالی و غیرمالی خود را مستتر میسازند. یکی از راه هایی که با استفاده از آن میتوان اقدام به بهره گیری مناسب از فرصتهای سرمایه گذاری و همچنین جلوگیری از به هدر رفتن منابع کرد، شناسایی عوامل ورشکستگی است. شناخت متغیرهای اثرگذار بر ورشکستگی همانند زنگ خطری، مشکلات نهفته در ساختار مالی را آشکار میکنند و امکان عکس العمل به موقع را برای مدیران، سرمایه گذاران و سایر افراد و مراجع ذینفع فرآهم می آورد. سرمایه گذاران همواره میخواهند با پیش بینی امکان ورشکستگی یک شرکت، از سوخت شدن اصل و سود تضمین شده سرمایه خود، جلوگیری کنند. از این روآنها، در پی روشهایی هستند که بتوانند به وسیله آن مانع از ورشکستگی مالی شرکتها شوند؛ زیرا در صورت ورشکستگی، قیمت سهام شرکتها به شدت کاهش می یابد. عدم قدرت تاجرازپرداخت دیونش که ورشکستگی یاتوقف خوانده می شود، ممکن است به سبب وقایعی باشدکه درحدوث آن هاخودتاجرنقی نداشته باشدوحتی ممکن است تمام کوشش خودرابه کاربرده باشدکه درچنین وضعیتی قرارنگیرد، زیراورشکستگی هرچه باشدبه اعتباروحیثیت اولطمه واردمی کند. اماگاه ورشکستگی تاجرناشی ازاقداماتی است که ازیک شخص حرفه ای انتظارنمی رودومی توان آن راخطای عمدی یاغیرعمدی تاجردرامورتجاری اش تلقی کردکه دراینصورت وضعیت متفاوت است. مدیران شرکت های تجاری شخصاعمل تجاری انجام نمی دهند، بلکه به نام وحساب شرکت عمل می کنند و به اصطلاح وکیل شرکت هستند؛ بنابراین درصورت ورشکستگی شرکت مدیران رانمیتوان ورشکسته اعلام کرد.